„Czuwajcie, trwajcie mocno w wierze, bądźcie mężni i umacniajcie się! Wszystkie wasze sprawy niech się dokonują w miłości!” (1 Kor 16,13-14)
Wiara [Apostołów] w Zmartwychwstanie zrodziła się - pod działaniem łaski Bożej - z bezpośredniego doświadczenia rzeczywistości Jezusa Zmartwychwstałego. ( KKK 644)
Misterium Paschalne ma dwa aspekty: przez swoją śmierć Chrystus wyzwala nas od grzechu; przez swoje Zmartwychwstanie otwiera nam dostęp do nowego życia. Jest ono przede wszystkim usprawiedliwieniem, które przywraca nam łaskę Bożą, „abyśmy i my wkroczyli w nowe życie - jak Chrystus powstał z martwych” (Rz 6,4). Polega ono na zwycięstwie nad śmiercią grzechu i na nowym uczestnictwie w łasce. Dokonuje ono przybrania za synów. (KKK 654)
Nasza wiara w Chrystusa zmartwychwstałego każe nam iść do tych osób i mówić im w różny sposób, że Chrystus żyje, że jednoczymy się z Nim poprzez wiarę i codzienne z Nim obcowanie, że nadaje sens naszemu życiu.
Jeżeli nasza wiara będzie mocna, stanie się wówczas podporą dla wiary wielu innych ludzi. Potrzebne jest, aby nasza wiara w Jezusa Chrystusa wzrastała z dnia na dzień i byśmy się nauczyli działać pośród tego świata ożywiani Jego nauką.
Zmartwychwstanie Pana stanowi dla nas wezwanie, byśmy swoim życiem okazywali, że On żyje. Uczynki chrześcijanina winny być owocem i wyrazem miłości do Chrystusa.
Aby wyznawać wiarę słowem, należy dokładnie poznać jej treść. Dlatego nasza Matka Kościół poprzez wieki przywiązuje tak wielką wagę do nauczania katechizmu, gdzie w sposób krótki i prosty podana jest istota tego, co powinniśmy znać, według czego powinniśmy żyć. Już św. Augustyn katechumenom, którzy mieli przyjąć Chrzest mówił: „Przeto w najbliższą sobotę, kiedy będziemy obchodzić wigilię, jeśli Bóg pozwoli, będziecie odmawiać nie modlitwę (Ojcze nasz), lecz symbol (Wierzę); jeżeli bowiem nie nauczycie się tego teraz, potem nie usłyszycie tego od ludzi w kościele. A kiedy się go nauczycie, odmawiajcie go codziennie, żeby nie zapomnieć: wstając z łóżka, kładąc się na spoczynek. Odmawiajcie ten symbol, wyznawajcie go przed Bogiem, starajcie się o nim pamiętać i odmawiać go bez opieszałości. Nie powiadajcie: „Odmówiłem go wczoraj i odmawiam go dzisiaj, i odmawiam go codziennie; jest doskonale wyryty w mej pamięci”. Niech on ci stale przypomina twoją wiarę i niech stanowi zwierciadło, w którym się przeglądasz. Przeglądaj się zatem w nim; zastanawiaj się, czy ciągle wierzysz we wszystkie prawdy, o których mówisz słowami, iż w nie wierzysz, i ciesz się codziennie ze swej wiary. Niechaj te prawdy będą dla ciebie skarbem; niechaj stanowią zdobne szaty dla twojej duszy”.
(F.F. Carvajal, Rozmowy z Bogiem. Medytacje na każdy dzień, t.II, Ząbki 1998, s.390-394)
