Zamieszczony poniżej artykuł ma na celu ujęcie w języku teologicznym doświadczenia duchowości maryjnej RRN w tym, co jest dla tego doświadczenia istotne w praktyce życia członków Ruchu. Autor nie chce pominąć niczego, co wartościowe i pozytywne, a zarazem wykluczyć wszelkie błędy i nieprawidłowości poprzez nieustanną weryfikację prezentowanego ujęcia z nauczaniem Kościoła na temat Matki Pana.
Zawierzenie Maryi jest tu rozumiane za encykliką Redemptoris Mater Jana Pawła II jako akt woli, poprzez który wierzący, na wzór św. Jana Apostoła stojącego pod krzyżem, „przyjmuje Maryję do siebie”, czyli do swojego życia wewnętrznego. Nie jest to akt pojedynczy, lecz ciągle ponawiany, a raczej życiowa postawa. Ten akt umożliwia Maryi pełnię Jej macierzyńskiego działania w duszy wierzącego. Macierzyństwo Maryi jest ukazane jako Jej współdziałanie w naszym otwieraniu się na uświęcające działanie Ducha Świętego. Maryja dokonuje tego dając swemu dziecku udział w swoich darach duchowych, dzięki którym podczas życia ziemskiego żyła postawą zawierzenia, czyli doskonałym aktami wiary, nadziei i miłości. Ponieważ dary te pochodzą w Niej od jedynego źródła, którym jest odkupieńcze dzieło Chrystusa, dlatego tak rozumiane pośrednictwo Maryi w niczym nie narusza jedynego pośrednictwa Syna Bożego.