Najbliższe dni będziemy przeżywać pod znakiem Bożego Miłosierdzia. Triduum Paschalne i Wielkanoc to ostateczny i definitywny triumf dobra nad złem, życia nad śmiercią, miłosierdzia nad grzechem. Już teraz przygotowujemy się do kolejnej ogólnopolskiej pielgrzymki RRN na Jasną Górę, która odbędzie się w sobotę, 18 kwietnia br., w przeddzień niedzieli Miłosierdzia Bożego. W najbliższym tygodniu przypada także czwarta rocznica śmierci Sługi Bożego Jana Pawła II, który apelował do nas wszystkich o "wyobraźnię miłosierdzia". Te wydarzenia stanowią dla nas szczególny impuls, aby powierzyć Bożemu Miłosierdziu wszystkie trudne sprawy naszego Ruchu i prosić o jego triumf w naszych sercach.
W związku z tym pragniemy zaprosić wszystkich na mszę św. w intencji: "O dar zwycięstwa łaski i Bożego miłosierdzia w sercach wszystkich członków RRN". Będzie ona sprawowana w najbliższy piątek, 3 kwietnia 2009 r., o godz. 19:00, w kościele Wszystkich Świętych (w ramach spotkania centralnego). Pragniemy, aby nasza wspólna modlitwa, czerpiąc inspirację z ducha Ewangelii, uprosiła nam wszystkim łaskę przemiany serc i uzdrowienia sumień oraz uzdolnienia do służby dobru zgodnie z Bożym zamysłem.
Poniżej zamieszczamy teksty, które mogą być pomocne w duchowym przygotowaniu się do tego wydarzenia:
Modlitwa św. Franciszka z Asyżu:
O Panie, uczyń mnie narzędziem Twojego pokoju,
abym siał miłość tam, gdzie panuje nienawiść;
wybaczenie tam, gdzie panuje krzywda;
jedność tam, gdzie panuje zwątpienie;
nadzieję tam, gdzie panuje rozpacz;
światło tam, gdzie panuje mrok;
radość tam, gdzie panuje smutek.
Spraw abym mógł,
nie tyle szukać pociechy, co pociechę dawać;
nie tyle szukać zrozumienia, co rozumieć;
nie tyle szukać miłości, co kochać;
albowiem dając, otrzymujemy;
wybaczając, zyskujemy przebaczenie,
a umierając, rodzimy się do wiecznego życia.
Przez Chrystusa Pana naszego.
Amen.
Św. Paweł Apostoł:
A zatem zachęcam was ja, więzień w Panu, abyście postępowali w sposób godny powołania, jakim zostaliście wezwani, z całą pokorą i cichością, z cierpliwością, znosząc siebie nawzajem w miłości. Usiłujcie zachować jedność Ducha dzięki więzi, jaką jest pokój (Ef 4,1-3).
Niech zniknie spośród was wszelka gorycz, uniesienie, gniew, wrzaskliwość, znieważenie - wraz z wszelką złością. Bądźcie dla siebie nawzajem dobrzy i miłosierni! Przebaczajcie sobie, tak jak i Bóg nam przebaczył w Chrystusie (Ef 4,31n).
Jest zaś rzeczą wiadomą, jakie uczynki rodzą się z ciała: (...) spór, zawiść, wzburzenie, niewłaściwa pogoń za zaszczytami, niezgoda, rozłamy, zazdrość (...). Co do nich zapowiadam wam, jak to już zapowiedziałem: ci, którzy się takich rzeczy dopuszczają, królestwa Bożego nie odziedziczą. Owocem zaś ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie. Przeciw takim cnotom nie ma Prawa (Ga 5,19-26).
Modlitwa Eucharystyczna o tajemnicy pojednania:
Poznajemy Twoją miłość ojcowską, gdy kruszysz twarde ludzkie serca, i w świecie rozdartym przez walki i niezgodę czynisz człowieka gotowym do pojednania. Ty mocą Ducha działasz w głębiach serca, aby nieprzyjaciele szukali zgody, przeciwnicy podali sobie rękę i ludy doszły do jedności. Twój dar, Ojcze, sprawia, że szczere szukanie pokoju gasi spory, miłość zwycięża nienawiść, a pragnienie zemsty ustaje przez przebaczenie.
(...) Wszyscy oddaliliśmy się od Ciebie, ale Ty sam, Boże, nasz Ojcze, stałeś się bliski dla każdego człowieka. Przez ofiarę Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, wydanego za nas na śmierć, doprowadzasz nas do Twojej miłości, abyśmy także my dawali siebie braciom.
(...) Przez udział w tej Uczcie eucharystycznej daj nam swego Ducha, aby została usunięta wszelka przeszkoda na drodze do zgody, i aby Kościół jaśniał pośród ludzi, jako znak jedności i narzędzie pokoju.
Św. Teresa od Dzieciątka Jezus:
Ach! Panie, ja wiem, że Ty nie nakazujesz rzeczy niemożliwych, znasz lepiej ode mnie moją słabość, moją niedoskonałość, wiesz dobrze, że nigdy nie mogłabym kochać moich sióstr tak, jak Ty je kochasz, jeżeli Ty sam, o mój Jezu, nie będziesz ich kochał we mnie. Chcąc udzielić mi tej łaski, dałeś przykazanie nowe. O! jakże jest mi ono drogie, ponieważ daje mi pewność, że chcesz kochać we mnie tych wszystkich, których rozkazałeś mi miłować...
O tak, czują to, że kiedy jestem miłosierna, wtedy Jezus sam działa we mnie; im mocniej jestem z Nim zjednoczona, tym bardziej kocham wszystkie moje siostry (Dzieje duszy, Rękopis C, folio 12v).
Homilia Benedykta XVI podczas mszy św. w kościele św. Pawła w Luandzie z udziałem biskupów, księży, zakonników i zakonnic, członków ruchów kościelnych i katechetów, Angola, 21.03.2009:
Jak słyszeliśmy, synowie Izraela mówili między sobą: „Starajmy się zrozumieć Pana”. Słowami tymi dodawali sobie otuchy, gdy widzieli, że są pogrążeni w nieszczęściach. Spadały one na nich – wyjaśnia prorok – dlatego, że żyli, nie znając Boga; w ich sercach było mało miłości. A jedynym lekarzem, zdolnym uzdrowić ich, był Pan. On jednak był jak dobry lekarz, który otworzył ranę, aby ją uzdrowić. I lud postanawia: „Chodźcie, powróćmy do Pana! On nas zranił i On też uleczy” (Oz 6,1). W ten sposób mogły się spotkać nędza ludzka z Miłosierdziem Bożym, które niczego bardziej nie pragnie, jak tylko przyjmować nieszczęśników.
(...) Czcigodni i umiłowani bracia i siostry, powiedzmy im tak, jak lud izraelski: „Chodźcie, powróćmy do Pana! On nas zranił i On też uleczy”. Pomóżmy spotkać się nędzy ludzkiej z Miłosierdziem Bożym. (tłum. za KAI)
opracował: ks. Dariusz Kowalczyk